* Björn Postma
Vanaf jongs af aan een fanatiek sporter, met veel belangstelling voor verschillende sporten. Sinds mijn 12e de jaar ben ik gaan Shorttracken, waarin ik nu sinds enkele jaren internationale ervaring heb. Zo heb ik op het Junioren-WK en Europese competities geschaatst. Voor trainingen (buiten de ijstrainingen om) veel actief op de fiets. Zomers in de vakantie veel belangstelling voor de Col’s in Frankrijk. Hiervan heb ik inmiddels de nodige achter mijn naam mogen schrijven met namen zoals de Mont Ventoux, Tourmallet, Aubisque, Col du Chat, Le grand Colombier, de Galibier en de Alpe d’Huez.
Vorig jaar heeft mijn gezondheid mij in de steek gelaten. Er werd in april zaadbalkanker bij mij geconstateerd met uitzaaiingen bij de nieren. Dit had een operatie en drie zware chemokuren tot gevolg. Alles bij elkaar waarvan vele weken in het ziekenhuis heeft dit zo’n 4 maanden in beslag genomen. Hierdoor heb ik in die tijd zowel op school en in mijn sport een achterstand opgelopen.
Tijdens mijn chemokuren heb ik in de weken buiten het ziekenhuis wel geprobeerd mee te trainen. Ook op school heb ik nog enkele toetsen gemaakt. Hierdoor kon ik mijn 2e jaar HBO voldoende afsluiten om toch stage te gaan lopen. De vakken waarvoor dit niet gelukt is mag ik dit jaar in mei/juni alsnog afsluiten. Hierdoor hoop ik geen studie achterstand op te lopen.
Met sporten is alles nog veel voorspoediger gelopen als dat ik had kunnen dromen. Na en tijdens mijn chemokuren was mijn lichamelijke conditie zo hard achteruitgegaan, dat zelfs naar school lopen, of een trap op mij meer moeite kostte (vooral elke 2e week van een kuur). Gedurende de week daarna herstelde ik zodat ik ook lichte trainingen weer kon oppakken. 3 weken na afloop van mijn chemokuren heb ik tijdens de vakantie de Mont Ventoux beklommen en zelfs na 2 dagen herhaald samen met mijn vrienden en vriendin. Inmiddels ben ik nu een half jaar later al bijna terug op mijn oude shorttrack niveau!
Door mijn persoonlijke ervaring wil ik laten zien wat er mogelijk is als kankerpatiënt en wil ik middels deze (on)mogelijke uitdaging mensen laten weten dat opgeven geen optie is!
